پدرم از پیله وران بهبهانی بود که با عشایر بهمئی مبادله داشت و مایل بود که من تحصیل کنم و به کاری غیر از پیله وری بپردازم ولی وقتی فوت کرد ،آنقدر ما از عشایر طلبکار بودیم که محال بود من بتوانم دنبال کار او را رها کنم و می ترسم پسر من هم بالاجبار پیله ور شود. پیله ور بهبهانی می گفت: “می بینید این طور است که پیله وری ارثی می شود”