پس از مدتی دق الباب عاقبت درویش پیری دروازه را گشود و فهمیدیم هر شب از ترس شیری که در آنجا پرسه می زند و با غرشش خواب او را می آشوبد، ناگزیر در به روی خود می بندد. چه بسا این حکایت را ساخته بود تا مزاحمان دیگر را بترساند؛ حال که تصور می شد حقیقت می گوید، راهنمایانم خرسند بودند که شب پیش به امامزاده نرسیده اند. بندرت دیده شده