آنچه ذهن بیاد می آورد این است که از همان دوران کودکی و نوجوانی، در کلام بزرگانی چون مرحوم حاج محمدعلی خان بهمئی (خلیلی) و فرزندشان حاج ناصرخان خلیلی، همواره سخن از بهمئی در میان بوده است. «بهمئی» کیست و چیست که اینچنین از آن با نوعی «احترام مقدس گونه» یاد می شود!؟ پرسشی که همیشه در فکر و خیال جولان می داد و البته هنوز هم می دهد!
از بزرگان آموخته شد بهمئی یک حریم مقدس است، حریمی که باگذشت زمان و پیشرفت زندگی شهرنشینی در عصر صنعت و تکنولوژی، لعاب و خاطره ای کم رنگ از آن باقیمانده است!
برای نگارنده به واقع محرک راه اندازی بهمئی دات کام همانا گیرایی و نفوذ کلام پیران و بزرگان بالاخص پدربزرگ (حاج ناصرخان خلیلی) و پس از آن وجود الگویی بنام «پدر» بوده است. پدری که همواره افتخار به اصالت لر را سرلوحه خویش قرار می داده است.
اکنون که دیدگان نظاره گر هجرت جانسوز آن بزرگوار است از درگاه خداوند متعال آمرزش و رحمت بی پایان الهی را برای درگذشتگان راستین قوم سرافراز لر و نیز تندرستی و سعادت را برای فرزندان این تبار صمیمی و باصفا خواستار است.
پینوشت: جهت اطلاع مخاطبین گرامی میبایست گفت که در سالهای ابتدایی راهاندازی بهمئی دات کام، نه تنها نامی از پدران و اجداد نگارنده درج نشده بود بلکه اساساً ادمین سایت نیز با نام مستعار «❤فرزند بهمئی❤» فعالیت مینمود؛ و اگر نبود بعضی مسائل از جمله درخواست برخی مخاطبین گرامی برای معرفی و آشنایی، کماکان نیز با همان نام مستعار اقدام میگردید.
در واقع نام بردن از پیران و بزرگان و مشخصاً زندهیادان حاج محمدعلی خان خلیلی و فرزندشان حاج ناصرخان خلیلی در بخش «درباره ما» و همچنین مجال حاضر با عنایت به دلایل زیر بوده است:
الف) علت عام: در فضای سنتی ایلی در میان عموم لرتباران، شناخت و آشنایی از افراد با توجه به نام پدر، پدران و اجداد بوده است بطوریکه نه تنها اشخاص بلکه نام دههها (اولادها) و بعضاً تیرهها و طایفهها نیز بر اساس نام پدر، پدران و اجداد افراد انتخاب میگردید؛ در همین راستا در بخش «درباره ما» از برای پاسخ دادن به درخواست مخاطبین گرامی و بهویژه همتباران و گوول عزیز بهمئی در مسیر شناخت و آشنایی، به نام آن دو بزرگوار استناد شده است.
ب) علت شخصی: چنانکه گفته شد، برای نگارنده در حقیقت محرک راهاندازی بهمئی دات کام همانا گیرایی و نفوذ کلام پیران و بزرگان بالاخص پدربزرگ (حاج ناصرخان خلیلی) بوده زیرا ادمین سایت به هر تقدیر بیرون از سرزمین پدری و خارج از محیط ایلی – عشایری، در شهر بهبهان زاده، رشد یافته و اگر علاقهای هم به اصالتها، ایل و تبار کسب نموده به واقع و حقیقتاً به دلیل سپری نمودن دوران کودکی، نوجوانی و جوانی در محضر آن عزیز بوده؛ محیطی که مرتباً و بلکه به طور هفتگی و روزانه ذکر، یاد و البته حضور گوول بهمئی در نزد ایشان درک میشده است. (پینوشت، در خردادماه ۱۴۰۲ منتشر شده است)