علی اکبر قدیمی (یکی از پژوهشگرانی که دکتر نادر افشار نادری را در آن پروژه مطالعاتی همراهی می‌کرد) و حاصل تحقیقات او موضوع سلسله گفتارهایی است، می‌نویسد:
در منطقه یاسوج، ساکنین آبادیهای جدول فرامرزی، یاسوج امیری، یاسوج سادات و جدول قدم در گذشته اکثراً کوچ‌رو بوده و به علت نزدیک بودن چراگاهها به منطقه یاسوج، تعداد قابل توجهی دام نگهداری می‌کرده‌اند. هنگام کوچ 30 درصد از ساکنین هر ده به نوبت در محل باقی می‌ماندند و سایرین به سردسیر می‌رفتند و به طور متوسط یک/سوم [33 درصد] از مردم هر ده ساکن و بقیه کوچ می‌کردند؛ لکن حالیه به عللی بیشتر از 40 خانوار از 105 خانوار ساکن در یاسوج‌ها کوچ نمی‌کنند.
مراتع مورد استفاده برای دام اکثراً در اطراف یاسوج واقع شده و دسترسی به آنها نسبتاً آسان است، این مراتع عبارتند از: سه تلان، پرشیز، گودپیک علی، از سی سراسوان، گل زردان، لته کال، دره گرم، گرگی ممسنی (که حالیه به علت دوری راه از آن استفاده نمی‌شود)، تاوه پایین، کل وهلی و کل سید، که اکثر این مراتع دارای آب به مقدار کافی است و طول مدت ایل راه هر یک از آنها از 5 الی 10 ساعت تجاوز نمی‌نماید.
گیاهانی که در این مراتع می‌رویند بهترین علوفه برای دام می‌باشند مثل جاشیر، کنگر، کالو یا کاله (که خانواده یونجه میباشد)، شبدر، کتو و چویل. در اغلب این مراتع، مقداری صیفی‌جات نیز کاشته می‌شود که به مصرف خانوارهای کوچ رو می‌رسد ولی همانطور که ذکر شد حالیه چندان استفاده‌ای از این مراتع به عمل نمی‌آید.