دکتر جواد صفی‌نژاد می‌نویسند: لرهای پیشکوه به دو دسته «لر» و «لک» تقسیم می‌گردند، مرز بین آنها از نظر زبانی کاملاً مشخص است، این مرز توسط آقای اردشیر گراوند ترسیم گردیده است. گراوندها طایفه‌ای از لران طرهان می‌باشند که «لک»اند و در همسایگی آئینه‌وندها سکونت دارند. (دکتر صفی‌نژاد استاد دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران نوشته‌اند که آقای گراوند از محلیان طرهان، دانشجوی دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران، خط مرزی را بر اساس اطلاعات محلی در سال ۱۳۷۶ ترسیم نموده بودند که تصویر آن ارائه شده است)
ضمناً جهت آگاهی مخاطبینی که شاید با مفاهیم واژه «لر» آشنایی نداشته باشند در پهنه سرزمینی لر کوچک (فیلی) و به‌ویژه قلب آن یعنی استان هویت‌ساز لرستان، واژه لر دارای ۲ مفهوم زیر است:
در معنای عام: کلمه «لر» در این معنا معطوف به «تبار» بوده و شامل تمام ایلات و طوایف لر کوچک اعم از لک، بالاگریوه، چگنی و پشتکوه (استان ایلام فعلی) است.
به معنی خاص: واژه «لر» در این معنی شامل ایلات و طوایف «لر زبان» همچون چگنی، سگوند و بخش‌هایی دیگر از باجولوند، بالاگریوه و قسمت‌هایی از سلسله، دلفان و طرهان چون قلایی‌ها، امرایی‌ها، سوری‌ها، ضرونی‌ها، کوشکی‌ها و گرمه‌ای‌ها می‌باشد. ناگفته پیداست کلمه‌ی «لر» در این معنا شامل ایلات و طوایف «لک‌زبان» نمی‌گردد. ضمناً زبان لری مورد اشاره همان است که آنونبی زبانشناس معاصر از آن با نام زبان لری لرستانی یاد می‌کند؛ همچنین برخی بدان زبان لری منیجایی می‌گویند.